Trzecie zajęcia z pomocy psychologiczno- pedagogicznej dotyczyły empatii. Dlaczego ziewanie jest zaraźliwe? Czy bycie dla kogoś miłym znaczy to samo, co bycie empatycznym? Umiejętność naśladowania ma wiele wspólnego z wiedzą na temat uczuć innych ludzi. Współodczuwanie z innymi niesie ze sobą pewien ciężar, ale jednocześnie pozwala na nawiązywanie relacji i rozumienie potrzeb innych ludzi. Jak reagować na emocje innych ludzi? Jak je nazywać i jak sobie z nimi radzić? W trakcie zajęć uczniowie wcielili się w role innych osób. Odgadywali ich uczucia, próbowali zrozumieć i wyobrazić sobie siebie na ich miejscu. Nauczyli się także dostrzegać pozytywne cechy u innych ludzi. Obejrzeliśmy krótki film, w którym neurobiolog z Katedry Fizjologii Człowieka i Zwierząt Uniwersytetu Gdańskiego, dr Wojciech Glac opowiedział o tym, która część mózgu odpowiedzialna jest za empatię. Na koniec dzieci napisały kolegom z klasy na karteczkach coś miłego - przyczyni się to do głębszej integracji w klasie, ponieważ empatia i współpraca zawsze idą w parze.

Tematem spotkania były emocje, a konkretnie złość. Czy złość jest nam potrzebna?

W trakcie zajęć uczniowie poznali emocje pozytywne i negatywne. Uświadomili sobie, że złość jest jedną z emocji, tak samo ważną i potrzebną, jak inne uczucia. Poznali przyczyny powstawania złości, podawali przykłady, które sytuację powodują u nich rozdrażnienie czy zdenerwowanie. W trakcie kolejnych zajęć nauczyli rozróżniać agresję od złości. Dzieci rysowały znaki, które były sprzeciwem wobec agresji w szkole. Uczniowie w sposób plastyczny pokazywali, gdzie najczęściej „mieszka” złość w ich ciele, a jednocześnie uczyły się sposobów rozładowania napięcia. W sposób humorystyczny rysowały swojego „potworka złości ” i nadawały mu imię. Bardzo ważnym elementem zajęć była umiejętność mówienia o swoich emocjach. O tym co czujemy, bez obwiniania innych, lecz ze zwróceniem uwagi na konkretne zachowania. Nie wszystkie emocje są pozytywne dlatego przygotowaliśmy dla Was parę wskazówek, które pomogą Wam w uporaniu z nieprzyjemnymi emocjami u Waszych dzieci. Podczas zajęć wspomagaliśmy się filmem Uniwersytet Dzieci „ Czy złość jest zła?”  https://www.youtube.com/watch?v=beenqSbMZoY.

Dziś odbyły się pierwsze zajęcia  z zakresu pomocy psychologiczno- pedagogicznej rozwijające kompetencje emocjonalno–społeczne klas I – III. Tematem spotkania było poczucie własnej wartości. Jak pomóc dziecku radzić sobie z trudnymi emocjami, sytuacjami, które wydają się bez wyjścia, oraz z nadmiernym przejmowaniem się niepochlebną opinią innych ludzi. Czy zastanawialiście się kiedyś, dlaczego niektóre dzieci łatwiej przyswajają wiedzę, a niektóre wydają się nią w ogóle nie zainteresowane? A może nie wiedzieliście jak poradzić sobie z ich zawodem i frustracją, kiedy coś im nie wychodziło? Bardzo istotne okazuje się rozwijanie wśród dzieci większej świadomości swoich mocnych i słabych stron. Dzięki temu zwiększają one samoakceptację w obszarze słabości, które nie muszą stać się hamulcem rozwoju, a wręcz mogą motywować do pracy nad swoim potencjałem.

Podczas kreatywnych zabaw integracyjno-ruchowych uczniowie dowiedzieli się, jakie mają umiejętności, co przychodzi im z łatwością, a nad czym mogą jeszcze popracować, żeby lepiej odnajdywać się w relacjach i realiach szkolnych oraz pozaszkolnych. Stworzyli także dyplom własnych mocnych i słabszych stron. Rozwój samoświadomości uczniów co do swoich zasobów może się przełożyć na wzrost ich motywacji do nauki. Pomógł nam w tym scenariusz zajęć Uniwersytet Dzieci.

Co jako najbliżsi możemy zrobić , aby budować poczucie  wartości dziecka?  Okazuj dziecku czułość i regularnie powtarzaj, jak bardzo jest kochane. Ciepłe, zabawne i czułe relacje z dzieckiem napełnią go poczuciem, że jest doceniane i akceptowane. Ma to zasadnicze znaczenie dla rozwoju wewnętrznej pewności siebie, niezbędnej do  interakcji z innymi. Precz z szufladkowaniem! Nikt z nas nie lubi łatek. Unikaj więc naklejania ich swojemu dziecku. Twoje dziecko może i jest nieśmiałe i nerwowe. Ale podkreślając to na każdym kroku możesz tą nieśmiałość jedynie wzmocnić i sprawić, że Twoje słowa staną się samospełniającą się przepowiednią. OK, pozbyłeś się już wszystkich łatek. Ale co jeśli całe otoczenie w kółko powtarza „Ależ ona/on jest nieśmiała/y” w obecności Twojego dziecka? Wtedy nie pozostaje Ci nic innego, jak tylko sprawić aby Twoje dziecko wyszło z tej sytuacji w pozytywnym świetle. Wystarczy delikatne przewartościowanie „Moja córeczka woli wszystko przemyśleć, zanim podejmie działanie”, “Krzyś lubi posłuchać innych przed wyrażeniem swoich poglądów”. Ważna jest akceptacja uczuć.  Twoje dziecko ma prawo czuć się onieśmielone i zdenerwowane. Więc zamiast mówić „Nie bądź niemądry, chłopcy muszą być odważni”, „Nie przesadzaj, nie ma się czego bać”, powiedz „Wygląda na to, że się troszkę zdenerwowałaś, to zrozumiałe”. Uspokajaj wątpliwości swojej pociechy mówiąc, że „Każdemu czasem zdarza się czuć niepewnie”. Możesz też odnieść się do sytuacji, które były trudne dla Ciebie i opowiedzieć jak próbowałaś je przezwyciężyć: „Wiesz, czasem w pracy też boję się powiedzieć coś na głos, ale zawsze się przełamuję i potem czuję się z tym naprawdę dobrze”. Otaczając swoje dziecko troską i zrozumieniem pokazujesz mu, że jego uczucia są ważne i sprawiasz, że czuje się bardziej pewne siebie i bezpieczne. Dla rodziców pragnących zgłębić temat i pomóc swojemu dziecku odkryć w sobie siłę proponujemy książki: „TAK! Odkrywam swoją Moc”, Autor: Beth Cox; „TAK! Buduję swoją Pewność Siebie” , Autor: Beth Cox oraz „Pewność siebie. Akceptuję, co czuję”, Isabelle Filliozat Chantal Rojzman Violene Riefolo.

Podczas zajęć z przedszkolakami z  grupy„ Zajączki” oraz „Pszczółki„ rozmawialiśmy na temat emocji, a dokładniej na temat złości. Emocje? Nic takiego? Wręcz przeciwnie! To znak, że w naszym życiu dzieje się coś bardzo ważnego. Każdy z nas miewa lepsze i gorsze chwile – są dni, kiedy z radością unosimy się nad ziemią a bywają też takie, kiedy wszystko nas denerwuje i nie mamy humoru. To normalne. Tak jak po deszczu przychodzi słońce , tak po każdym smutku pojawia się uśmiech. Czasem nie trzeba na siłę szukać czegoś, co nas pocieszy, zadowoli, pozwoli zapomnieć o zmartwieniach. Czasem wystarczy dać sobie trochę czasu. W życiu nie chodzi o to, by odczuwać same przyjemne emocje, ale żeby  czuć wszystko – i wyrażać to, nie raniąc przy tym innych. Dzięki tego typu zajęciom dzieci uczą się jak  panować nad emocjami. Dowiadują się, z czego wynikają i do czego mogą prowadzić.